Het eerste deel bestaat vooral uit hoe gewoon maar toch bijzonder Van der Plas is. Zij is echt. En de rest? Het lijkt alsof de redacteur heeft aangeraden de woorden nep, gluiperig, geniepig en achterbaks er uit te laten Later, als ze haar debatten beschrijft komen dreigend en dergelijke ervoor in de plaats. Of in elk geval geeft ze het beeld van een recht-door-zee-gezond-verstand debater die ver boven de gemene opponenten staat die via een achterdeurtje met haar veren pronken. Want Ierse roots, vrouwen, sterk, en nog zo wat.

Tot aan het eind gaat het maar door. ‘Gezond verstand’, ‘het volk’ tegenover ‘links elitair’. En dus tegen het volk. Maar dat zegt ze niet? Nee, niet recht door zee. Na 240 bladzijden zou je in je onschuld toch zomaar die indruk kunnen krijgen.

Caroline:
Gewoon. Simpele burger. Bijzonder. Mogen. Bedeesd. ‘Zo ben ik opgevoed’. Netjes. Ierse familie. Zwakkeren. Niet voor ego en eigenbelang. Familie van sterke vrouwen. ‘Hou eens op met al die vragen, zeiden ze’. Eerlijk. Oprecht. Gezond verstand. Gewoon. Burger. Grote missie. Kritisch. Uit de gewone samenleving. Atypische politica.

De slechten:
Absurd. Schandalig. Slangenkuil. Grote ego’s. Kille koude bende. Partijbelangen. Belachelijk. Bewust negeren. Gevestigde politiek. Desintresse. Elitair. Hooghartig. Ordinair. Achterkamertjes.

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Niks nieuws. Een gematigder versie gebruikt Paas in zijn boek God Bewijzen. In een aan de oppervlakte redelijk betoog worden positieve woorden aan Christenen gekoppeld en negatieve aan atheisten.

Maar, ik heb het uitgelezen, als viel het voor een normale doorsnee doodgewone burger van het volk nog niet mee. Maar dat heb ik wel vaker met stereotype politici als Van der Plas.